Na ongeveer 10 minuten spelen, barst hij in snikken uit. Hij kan niet meer stoppen. Een beetje troosten helpt niet. De tranen blijven komen.
Parmantig stapte hij zojuist de groepsrepetitie binnen. Vooraan stond hij met zijn klarinet en verdween zo ongeveer achter zijn lessenaar. Je zag hem supergoed opletten met rode wangen van de inspanning. Ik zag dat hem niks ontging en dat hij alles om zich heen stond op te zuigen.
Plotseling is het mis. Hij staat met tranen in zijn ogen. Hem even met rust laten helpt niet, troosten helpt ook niet. Hij was juist zo goed aan het werk, maar hem daarover prijzen helpt ook niks. De dirigent zet hem even apart zodat hij verder kan met de rest van het groepje.
Ik speel mee met een groepje leerlingen. Na een paar minuten laat ik de repetitie voor wat het is en zoek ik dit jongetje op. Verstijfd zit hij op een stoel in een hoekje. Zijn adem zit hoog, zijn schouders zijn opgetrokken, zijn mond stijf dicht, hij wil niet laten zien dat hij huilt.
‘Wil je een glaasje water?’ Hij knikt. ‘Zullen we even naar buiten voor wat frisse lucht?’ Weer knikt hij.
De buitenlucht helpt een beetje. Maar de spanning zakt niet echt weg. Als ik hem een paar vragen stel, komen er alleen wat korte klanken tevoorschijn.
‘Bij welke juf of meester heb je les? Niet in dit gebouw dus?
Ken je een paar andere kinderen?
Vind je het muziekstuk leuk?’
Na de naam van de juf volgt 3 keer kort en snikkend een ‘nee’.
Dit jongetje ken ik helemaal niet, ik weet helemaal niet wat er zou kunnen spelen. Toch vliegen allerlei gedachten -die helemaal niet hoeven te kloppen- door mijn hoofd:
Ergens heb ik het onbestemde gevoel dat hier zomaar nog meer aan de hand zou kunnen zijn. Het heeft geen zin om iets meer te vragen aan hem. Hij is op dit moment zo dichtgeklapt dat hij niet in staat is om logisch na te denken. Zijn brein zit op slot.
Als we buiten staan, komt zijn moeder er al aan rijden. Hij stort zich snikkend in haar armen. Moeder zegt terloops tegen me: ‘Hier was ik al bang voor, en we zijn zo bezig met de leerkuil…’
Op dat moment vallen er bij mij ongelooflijk veel kwartjes. Het klopt, hier is meer aan de hand!
Juf en moeder weten dat hij deze muziek KAN spelen en gunnen hem een super samenspeelervaring. Maar HOE begeleid je dit kind naar een succeservaring?
Voor dit jongetje liep het helaas niet goed af.
Het enige dat hij wil, is weg. Naar huis. We rapen zijn spulletjes bij elkaar en pakken ze in. Na nog wat bemoedigende woorden van mama en mij vertrekken ze.
De stap naar deze onbekende plek, tussen al deze onbekende mensen met een ‘stom muziekstuk’ was veel te groot en veel te onveilig. Dit kind heeft nog heel veel kleine stapjes nodig naar succeservaringen. Stapjes die heel goed begeleid moeten worden door mensen die voor hem veilig zijn en die precies weten wat ze wel en niet moeten doen of zeggen.
Ervaar jij ook zo’n zoektocht in het begeleiden van je hoogbegaafde kind?
Vraag je je af hoe jouw kind zelfstandig gaat worden?
Wil je meer achtergronden weten over waarom sommige kinderen zo snel van de kaart zijn?
Wil je weten hoe je ze kunt motiveren en hoe je in kleine stappen kunt werken aan succeservaringen?
Voel je welkom bij Wijsjedeweg om te ontdekken wat jij kan doen om deze kinderen te helpen!
Foto via Unsplash: Laura Rivera
Na ongeveer 10 minuten spelen, barst hij in snikken uit. Hij kan niet meer stoppen. Een beetje troosten helpt niet. De tranen blijven komen.
De dirigent zet hem even apart zodat hij verder kan met de rest van de groep.
Ik speel mee met een groepje leerlingen in een orkestje. Na een paar minuten laat ik de repetitie voor wat het is en zoek ik dit jongetje op.
Verstijfd zit hij op een stoel in een hoekje. Zijn adem zit hoog, zijn schouders zijn opgetrokken, zijn mond stijf dicht, hij wil niet laten zien dat hij huilt.
Dit jongetje ken ik helemaal niet, ik weet helemaal niet wat er zou kunnen spelen. Toch vliegen allerlei gedachten -die helemaal niet hoeven te kloppen- door mijn hoofd:
Ergens heb ik het onbestemde gevoel dat hier zomaar nog meer aan de hand zou kunnen zijn. Het heeft geen zin om iets meer te vragen aan hem. Hij is op dit moment zo dichtgeklapt dat hij niet in staat is om logisch na te denken. Zijn brein zit op slot.
Als we buiten staan, komt zijn moeder er al aan rijden. Hij stort zich snikkend in haar armen. Moeder zegt terloops tegen me: ‘Hier was ik al bang voor, en we zijn zo bezig met de leerkuil…’ Op dat moment vallen er bij mij ongelooflijk veel kwartjes. Het klopt, hier is meer aan de hand!
Juf en moeder weten dat hij deze muziek KAN spelen en gunnen hem een super samenspeelervaring. Maar HOE begeleid je dit kind naar een succeservaring?
Voel je welkom bij Wijsjedeweg om te ontdekken wat jij kan doen om deze kinderen te helpen!
Lees HIER de uitgebreide versie van dit verhaal
Stel je voor: je hebt een kind en je vindt hem volstrekt normaal zoals hij is. Ok, hij is misschien een soort doolhof waarin je telkens de routes moet uitvinden. Maar ja, heeft niet iedere ouder dat gewoon?
Stel je vervolgens voor dat anderen jouw kind heel anders zien. Zij vinden het gedrag van je kind niet zo ‘normaal’ en vanzelfsprekend. Je krijgt signalen van je oppas, van andere ouders op het schoolplein, van kinderen die komen spelen, van de juffen en meesters op school en van de muziekdocent. De wereld vindt je kind blijkbaar bijzonder of anders of raar…. een vreemde vogel.
Langzaam maar zeker ontdek je dus dat er “iets” aan de hand is….
Op basis van de opmerkingen van de mensen om je heen ontwikkel je een voorzichtig vermoeden dat je kind weleens ‘meerbegaafd’ zou kunnen zijn. Misschien zelfs hoogbegaafd? Je durft het woord niet in de mond te nemen, want ja, dat voelt als opscheppen en dat is wel het ALLERlaatste wat je wil.
Stel je nu eens voor: je hebt een paar boeken en artikelen gelezen en een paar websites over hoogbegaafdheid bekeken. Hoe zou het zijn om er vervolgens eens wat dieper in te duiken door een cursus of een masterclass te volgen?
Zodat:
Wat denk je dan? Wat voel je dan?
Voel je een JA?
Trek dan echt aan de bel! Bijvoorbeeld bij WijsjedeWeg. Want ontdekken moet je zelf doen, maar onderweg is HULP meer dan welkom, weten we uit eigen ervaring :-)
Nieuwsgierig naar meer verhalen over hoogbegaafdheid en muziek?
Kom vooral langs bij de gratis Masterclass ‘De hoogbegaafde muziekleerling in een notendop’. In 30 min vertellen we je in een notendop wat je moet weten als je (vermoedelijk) hoogbegaafde kind naar muziekles gaat.
Wanneer: 25, 27 en 28 september 2024
Tijd: 10:00 – 10:45 uur
Aanmelden: HIER
Hoogbegaafden zijn niet vanzelf gemotiveerd, maar met de juiste begeleiding kun jij ze helpen.
Bij hoogbegaafden gaat muziek maken vaak niet vanzelf. Ze voelen weerstand en soms zelfs angst en paniek als ze nieuwe dingen moeten leren. En ook herhaling vinden ze niet zo leuk.
Wanneer je een goede muziekdocent treft, met kennis over hoogbegaafdheid, kan elk hoogbegaafd kind zijn weerstand leren overwinnen.
Door de juiste begeleiding tijdens de muziekles leert een hoogbegaafd kind:
En dan is muziek maken echt een GOUDEN middel!
Weet je dat je bij Wijsjedeweg docenten kunt vinden met kennis over hoogbegaafdheid?