Blog
Ik begin er niet meer aan…
“Ik ben er mee opgehouden! Ik ben er helemaal klaar mee. Ik heb alle muziekinstrumenten verkocht en ik begin er niet weer aan…”
Onlangs sprak ik met een moeder van drie hoogbegaafde kinderen. Ze is dol op haar kinderen en sprak met veel liefde over ze, maar ze was ook zooooo moe…
Ze was een beetje ten einde raad en eigenlijk gewoon wanhopig. Haar oudste kind loopt depressief rond en had al eens op het spoor gestaan… Ook haar andere kinderen vragen heel veel aandacht en passen niet goed in het schoolsysteem. Ze heeft er letterlijk een dagtaak aan om alles in goede banen te leiden.
Haar kinderen hebben veel interesses, maar zijn er ook snel weer op uitgekeken. Zo zitten ze bijvoorbeeld een of twee jaar op een sport en dan stoppen ze weer. Of ze gaan een poosje naar de schaakclub, de toneelvereniging en scouting. Van alles hebben ze al geprobeerd, maar niets houden ze langer dan een of hooguit twee jaar vol.
Hetzelfde gebeurde met muziekles. Ze hadden er echt wel plezier in, oefenden regelmatig en gingen trouw naar les. Toch kwam de klad erin en stonden de instrumenten na verloop van tijd doelloos in een hoekje.
“Ja”, zei ze, "Dat had ik vroeger ook hoor! En eigenlijk nog steeds wel”. Ze vertelde over de verschillende studies die ze had gevolgd. En over allerlei banen die ze had gehad en die het steeds nét niet waren, waarna ze weer ontslag nam en op zoek ging naar ander werk.
Nu had haar oudste kind, het kind dat echt niet goed in haar vel zit, onlangs gevraagd of ze weer piano mocht spelen. En dat is natuurlijk een prachtige uitlaatklep om je gevoelens te uiten en een uitdaging aan te hebben. Hoe mooi is het als een kind voelt dat dat passend is!
Maar wat denk je, wat was de reactie van haar moeder?
Inderdaad, ze ging er echt niet weer aan beginnen….
Ik voel haar moeheid. Ik zie haar strijd om haar kinderen groot te brengen en ze alles te geven wat ze nodig hebben. Een strijd die oneindig lijkt. Ik begrijp de wanhoop van deze moeder.
EN…
Tegelijkertijd is de pianowens van haar kind zo’n voorbeeld van een GOUDEN kans die je als ouder laat liggen… Want:
Wat nou als je die piano wél weer in huis haalt?
Wat nou als je wél gehoor geeft aan iets dat je kind graag wil?
Wat nou, als je er gewoon eens even verder NIETS van verwacht?
Wat nou als je je kind de tijd en de ruimte gunt om zelf te ontdekken welke waarde muziek maken voor hem of haar heeft?
Wat nou als je vervolgens eens een gesprek houdt met je kind over zijn verwachtingen en wensen ten aanzien van muziek maken?
Wat nou als je eens uitlegt welke vaardigheden er allemaal bij komen kijken als je een instrument leert bespelen?
Wat nou als je eens uitlegt hoe dat hoogbegaafde brein werkt?
Wat nou…
Ik kan nog wel even doorgaan!
We sturen onze kinderen met liefde naar dure orthopedagogen, hb-coaches en andere therapeuten. Het mag wat kosten.
Maar wat we wel eens een beetje lijken te vergeten, is dat ook hoogbegaafde kinderen hebben te leren dat niet alles vanzelf gaat. Dat hun bijzondere brein ook tijd nodig heeft om zich te ontwikkelen. Dat dat soms heel frustrerend kan zijn en ook wel eens een poosje super STOM… ;-)
En dat ze naast voldoende tijd ook de juiste hulp nodig hebben. Hulp van een ouder die:
- Vertrouwen uitstraalt dat het je op den duur gaat lukken.
- Je niet wil behoeden voor ongemak, maar je wil assisteren bij hoe je met dat ‘vervelende’ gevoel kunt omgaan.
- Naast je staat en je helpt en uitlegt hoe processen werken.
Met andere woorden: een ouder die je helpt, maar niet redt!
Muziekwijzer
Met behulp van de Muziekwijzer kan je gemakkelijk alle relevante gespreksonderwerpen rondom muziekles aansnijden. Deze handige tool helpt je het gesprek aan te gaan met je kind en met de muziekdocent van je kind:
- Hoe maak je van muziekles een succes?
- Wat kan jij als ouder allemaal doen?
- Wat bespreek je met je kind en met de muziekdocent?
Vanaf december kan je de MuziekWijzer voor een luttel bedrag rechtstreeks downloaden.
