Wijsje de Weg

Wat je allemaal ziet bij een eenvoudige opdracht.
Afgelopen weken was de Sint in het land en ik bedenk altijd wat spelletjes in deze periode. Want er worden wel veel Sinterklaasliedjes gespeeld, maar verder is iedereen vooral druk met cadeaus, surprises, het Sinterklaasjournaal, gedichten bedenken, wie-heeft-wie-getrokken raadsels, en nog veel meer. Je kent het vast wel ;-)

Dus ik dacht: ik verzin een klein puzzeltje, iets eenvoudigs voor het begin van de les. Iets wat ze normaal niet doen, maar niet TE spannend is. Ik ken mijn pappenheimers: vooral in deze tijd van het jaar kan het minste of geringste al voor ‘paniek’ zorgen.

Een klein, rustig opdrachtje haalt kinderen (maar ook volwassenen trouwens ;-)) vanuit de hectiek van alle feestdagen even in een ‘andere’ wereld en een andere concentratie. Tenminste, dat hoop je dan!

De puzzel
Ik had Zie ginds komt de stoomboot in stukjes geknipt en niet gezegd welk muziekstukje het was. De opdracht: leg de 9 stukjes in een logische volgorde. Verder heb ik niets gezegd en nergens geholpen. En dat is echt op je handen zitten trouwens, want wat een strategieën hebben sommige kinderen in huis om jou uit te nodigen toch een handje te helpen ;)

Stiekem had ik een hoop lol en heb ik enorm veel geleerd van wat er zich voor mijn neus allemaal afspeelde!

Alle kinderen gingen zonder uitzondering enthousiast aan de slag. En wat zie je dan allemaal:

• kinderen die direct zien wat het eerste stukje van de puzzel is, omdat dat met een maatsoort aanduiding begint
• kinderen die niet direct zien wat het eerste stukje is, omdat ze nooit naar de maatsoort kijken (veel beginners)
• kinderen die naar de bladspiegel kijken: waar staan g-sleutels eigenlijk allemaal? Waar staat een volledige maat aan het einde?
• kinderen die direct het liedje herkennen
• kinderen die (nog) geen enkel voorstellingsvermogen hebben (ontwikkeld) en niet in staat zijn zonder instrument te achterhalen welke melodie het is
• kinderen die rustig het liedje spelen met een f ipv een fis: ‘ja maar juf, daar gáát het nu toch niet om’ ????
• kinderen die wel de melodie herkennen maar de tekst niet goed kennen en daarom halverwege het liedje vastlopen
• slimpies die heel goed kijken naar ademhalingstekens en wel of niet aan elkaar passende komma’s/maatstrepen/enz.
• kinderen die heel goed begrijpen hoe het zit met die opmaat
• kinderen die totaal niet letten op de opmaat
• kinderen die heel fanatiek en gedreven zijn
• kinderen die de hele puzzel in stilte voor elkaar proberen te krijgen
• kinderen die zichzelf bij elke stap verbaal ‘ondertitelen’
• kinderen die je vrijwel meteen hulpeloos aankijken als ze niet direct zien hoe de puzzel opgelost moet worden
• kinderen die na 2 pogingen roepen: “Ik snap het niet” en de handdoek in de ring willen gooien
• kinderen die lekker aan de slag gaan en met pretoogjes de puzzel fiksen
• een puber die normaal heel moeilijk in beweging is te krijgen, maar nu dacht: ‘dit kan niet zo moeilijk zijn’ en wél aan de slag ging (het viel hem overigens nog best tegen, maar hij zette deze keer wel door!)
• kinderen die langzaam werken
• kinderen die snel werken
• kinderen die efficiënt werken
• kinderen die allerlei associaties hebben en daardoor niet ‘opschieten’
• kinderen die zichtbaar opgelucht zijn als de puzzel met goed gevolg is afgerond
• kinderen die na afloop nonchalant informeren of ik met kerst weer een puzzel heb ;-)
• en zo kan ik nog wel even doorgaan!

Hier word ik zo blij van! Ongelofelijk veel strategieën heb ik gezien om de puzzel te fiksen, hoewel natuurlijk niet altijd de meest logische en muzikale ;-)
Een super eenvoudige opdracht, die leuk is voor de leerlingen, altijd tot resultaat leidt en jou als docent ontzettend veel informatie geeft. Want wat een rijkdom aan divers gedrag ontplooit zich voor je ogen!

Ik schreef al: stiekem had ik een hoop lol, want let op! Al die gevoelige typjes hebben direct door wat je eigenlijk denkt! De kunst is dan ook om nergens, maar dan ook echt nergens een oordeel over te vellen. Al dit gedrag is ok. En als jij vanuit je hart voelt dat deze leerling ok is met alles wat hij of zij is en doet, kweek je diep vertrouwen. En daar gaat het om! Want pas dan kan een leerling zich muzikaal en persoonlijk volledig ontwikkelen. Pas dan zie je wie zo’n leerling echt is en wat zijn potentie zou kunnen zijn.
En nog belangrijker: pas dan hoeft een leerling zich niet als een kameleon te gaan gedragen en zichzelf te verliezen omdat ie zich continu aanpast aan zijn omgeving.

Wat kunnen we (naast de muzikale observaties) verder met dit soort observaties:

• je bewust zijn van jouw rol als begeleider, wat wil jij graag als je zo’n opdracht geeft? En wat is jouw (on)bewuste houding?
• je bewust zijn van wat jij eigenlijk weet hoe kinderen dingen oplossen. Welke variaties zijn er eigenlijk allemaal mogelijk?
• je bewust zijn dat het proces belangrijker is dan het resultaat, want het proces biedt mogelijkheden om goede strategieën aan te leren zodat je een volgende keer weer een goed of beter resultaat kunt behalen
• en je natuurlijk bewust zijn van kenmerkende gedragingen die je bij hb-ers vaak ziet.

Welke vormen van gedrag uit bovenstaand rijtje zijn typisch voor hoogbegaafden denk jij?

Over al die hb-kenmerken en manieren van begeleiden kunnen we nog uren doorgaan. Maar daarvoor hebben we de cursus MuziekPlus ontwikkeld! Heb jij ‘m al gevolgd?