Vanzelfsprekend
Onlangs was het de 'Dag van het (Muzikale) Gezin'. En ja, wij zijn een muzikaal gezin. Er wordt hier dagelijks gemusiceerd. Dat vinden mensen heel vanzelfsprekend. Ik niet!
Deze mensen willen zelf ook graag dat er muziek wordt gemaakt in huis, maar zien er soms tegenop. Kinderen op les, dagelijks oefenen, de (financiële) investering… Zou dat allemaal wel lukken? En is het dat allemaal wel waard?, vragen ze zich af.
Logische gedachten. Ik had ze destijds ook, vertel ik dan.
Als ik dat zeg, kijken ze me heel verbaasd aan.
Huh, hoezo?? Jij??
Jouw kinderen zijn toch zo muzikaal?
En met zulke ouders is dat toch helemaal geen probleem
Alsof leren muziek maken vanzelf gaat als je maar muzikale genen hebt en je ouders verstand van muziek hebben.
Beste mensen, zo zit het dus niet…
Als in jouw gezin muziek maken ‘met de paplepel wordt ingegoten’ betekent dat niet automatisch dat er niet gewerkt hoeft te worden. Talent is wat anders dan: ‘het gaat vanzelf’!
Je moest eens weten…
- Ook hier stonden de kinderen regelmatig te stampvoeten als iets niet lukte
- Ook hier hadden de kinderen geen zin om te oefenen
- Ook hier hebben we op het punt gestaan om de handdoek in de ring te gooien en te stoppen met muziekles
- Ook hier werd gezucht, gesteund en gekreund als het muzikale voorstellingsvermogen het eigen kunnen weer eens ver te boven ging (lees: ik wil dat het net zo klinkt als de juf het voorspeelt, maar ik KAN dat noooooit…..)
Wij zijn een gewoon gezin. Met ‘ups’ en ‘downs’, met dagen dat het even niet lukt, met boze buien, met ‘vandaag-geen-zin-dagen’ en met regelmatig ‘niet-helpende gedachten’. Echt, net als iedereen.
Maar…. er is altijd hoop!
Want er is gewoon werk aan de winkel. Werk voor je kind en werk voor jou als ouder. Niks meer en niks minder! En dat gaat met vallen en opstaan. Je hebt veel vertrouwen en geduld nodig, en doorzettingsvermogen.
En heb je hoogbegaafde kinderen? Dan is er nog wat meer nodig. Dat is zeker wat complexer, maar ook weer niet heel erg anders.
Maar wat er vooral nodig is:
GENIETEN!
Vergeet niet regelmatig stil te staan en te genieten van alle mooie muzikale momenten en persoonlijke kleine en grote overwinningen. Dat maakt het iedere dag weer waard om ervoor te gaan!
Zo simpel is het.
En dan gaan die muzikale genen z’n werk wel doen en kan je nog meer genieten!
Zichtbaar maken
Het lijkt erop dat hoogbegaafdheid een onderwerp is dat heel dicht bij kunstenaars staat. Een van de deelnemers aan de introductiewebinar verwoordde het als volgt:
“Ik ben niet verbaasd dat er zoveel kunstenaars en dichters onder hoogbegaafden zijn. Zij hebben de behoefte om het onzichtbare zichtbaar te maken, tastbaar. Dat voelt als een noodzaak, gewoon uit het verlangen begrepen te worden."
En dit verbaast ons bij Wijsjedeweg ook niet! De afgelopen jaren hebben wij onszelf in beweging gezet met kennis over hoogbegaafdheid en zijn we gegroeid van ‘onbewust bekwame’ muziekdocenten naar ‘bewust bekwame’.
Wij ervaren het als een grote rijkdom om al onze opgedane kennis te mogen delen met zoveel muziekdocenten en andere belangstellenden!
Op 2 juni a.s. kun je weer een introductiewebinar bij ons volgen. Zien we je dan?
Maartje en het orkest
‘Juf, ik snap deze noten allemaal niet... Ik kan er helemaal niks van. Het is echt veel te moeilijk voor mij!’
Een orkest organiseert een meespeeldag voor jonge muzikanten. Ik motiveer een aantal van mijn leerlingen om daaraan mee te doen, waaronder mijn (vermoedelijk) hoogbegaafde leerling Maartje. Ik gun ze allemaal van harte om te ervaren hoe het is om onderdeel te zijn van zo’n machtige machine. Hiervoor moet natuurlijk wel iets gebeuren. Het lesboek gaat even aan de kant. Er worden de komende weken alleen nog orkestpartijen geoefend.
Maartje zit zichzelf meteen enorm in de weg. Ze ziet allerlei beren en tijgers. Ze kan zich maar moeilijk voorstellen dat zij straks kan meespelen in zo’n orkest en vindt de partijen ‘raar’ omdat ze de melodie niet hoort. Eigenlijk mist ze het overzicht over de muziek en over de situatie van die meespeeldag.
Ze zet al haar overtuigingen in om eronderuit te komen en ze doet alles om zich niet over te geven aan de muziek. Ze denkt:
- ik kan het niet
- ik wil het niet
- ik wil alleen maar snelle liedjes en deze is niet snel
- ik snap de noten helemaal niet (bijv wanneer je een begeleidingspartij zonder melodie hebt)
Het lijkt erop dat Maartje zich nogal ongemakkelijk voelt, alles aan haar laat zien dat ze er ‘geen zin’ in heeft.
Inmiddels weet ik dat haar gedrag hetzelfde betekent als het niet aangaan van een uitdaging. Ik weet dat ze dit kan. Ik weet ook, dat ze een hele club dansende beren op haar weg ziet. Wat ik ook weet is dat ze er uiteindelijk enorm van gaat genieten. Natuurlijk kan ik van alles uitleggen, maar dat helpt op dit moment niet. Daarom besluit ik haar een opdracht te geven…
Nieuwsgierig hoe je met zo’n hoogbegaafde Maartje kunt omgaan??
Ga dan naar de blogpagina en lees het hele verhaal “Maartje en het orkest’!
